van wonen 4.0 naar wonen 1.0



Ik las op Aedesnet de term wonen 4.0. Blijkbaar is er nieuwe functionaliteit aan het wonen toegevoegd om een nieuwe versie uit te brengen. Het gaat om een upgrade van blijkbaar 3.0 naar 4.0, een majeure verandering. Ik keek even naar buiten en binnen mijn woning zelf of ik grote veranderingen zag. Het kon zijn dat mijn opmerkzaamheid even weg is geweest. Maar nee, alles nog even wonend als vroeger. Met deze modernistische terminologie wordt wonen blijkbaar compleet anders in de volkshuisvesting.

Versie 3.0 was denk ik vooral ingevuld en gedefinieerd binnen de episteme van de woningmarkt, en werden oorzaken en oplossingsruimten vooral in economische markttermen gedefinieerd. Naar mijn idee is dat maar voor een heel klein deel het geval.

Mijn stelling is, om in ICT termen te blijven, nooit een wonen 0.0 geweest. Er is binnen de volkshuisvesting eigenlijk nooit de discussie is gevoerd over het wonen zelf. En zo geeft Heidegger aan als je niet kunt denken over wonen kun je niet bouwen. Vanuit deze thematiek is volkshuisvesting dan vooral te denken als nauwe betekenisgeven van huisvesten.

Het be-denken van het wonen in de volkshuisvesting werd op een bijna Marcusiaanse termen een-dimensionaal gedaan, met name in de neo-liberale periode (vanaf de Nota Heerema). Het wonen transponeerde naar consumptiegoed. De woonconsument deed zijn intrede. Als we dat vertalen in Heideggeriaanse termen werden de maatschappelijke verding-lijkte woningen die het wonen voor de doelgroep inhoud oplegde en geen verding-lijking van het noodzakelijke eigen wonen was.. Maar hoe je het went of keer in de woning zit niet het leren denken van het wonen. Juist het commodificeren van de woning, commodificeert het wonen en verliest daarmee de noodzakelijk de ontologische relatie. Juist die ontologische relatie is essentieel bestandsdeel van het leven en zijn.

“De woning is de plek waar je deelhebt aan het ‘wereldspel’, vanaf de geboorte tot aan de dood. Het is de plaats waar je ‘thuis’ bent en alle wegen van de wereld bij elkaar komen. De existentie – het Zijn – voltrekt zich dus volgens Heidegger in en vanuit je woning” en daarmee ik vervolg het citaat:” Mensen weten volgens hem evenwel niet meer hoe te wonen en architecten hebben eenzijdig aandacht voor morfologische en constructieve aspecten; zij zijn vooral gericht op het ‘bouwen’. De technische ontwikkeling van de negentiende en twintigste eeuw heeft ervoor gezorgd dat de mens overal en dus nergens meer thuis is. Hem ontbreekt het aan een geestelijke band met de plek waar hij woont”

Wonen 4.0 is eigenlijk volkshuisvesting 4.0 en die versie wordt niet meer gevraagd. Volkshuisvesting is als term rijp voor het museum. En daarmee kan een begin worden gemaakt met het be-denken van wonen 1.0.  

weblog (versie 1.0)

Reacties

Populaire posts van deze blog

het goede volkshuisvestelijk handelen

right to buy in Schotland op de helling (in het Engels)